Eens in de zoveel tijd blikt een bestuurslid terug op wat we allemaal hebben beleefd. Deze keer is het de eer aan onderwijscommissaris Sanne Lolkema.
Er waren eens vijf sjaars die als een zooitje ongeregeld ongeveer een jaar geleden begonnen aan een prachtig avontuur: besturen bij SV Awater. De sjaars vonden het heel spannend, want ze waren immers erg jong, erg blond en erg onervaren. Maar de sjaars waren enthousiast, onhandig creatief en ze hadden één ding gemeen: allevijf hadden ze een groot hart voor Awater. Het was ook daarom dat bestuur XXVII de vereniging (bijna geheel) zorgeloos in de handen van de sjaars neerlegde. En de sjaars? Zij bestuurden nog lang en gelukkig.
En óf we lang en gelukkig bestuurden. Hoewel het ‘lange’ inmiddels niet meer zo van toepassing is, is het ‘gelukkige’ des te meer aanwezig. Ik denk dat ik namens ons allen spreek als ik zeg dat afgelopen jaar het vreemdste, drukste, en fijnste jaar van mijn leven is geweest. Awater is zo’n prettige plaats, en Awateraars zijn gewoon hele fijne mensen. Het schrijven van dit bestuursblog is daarom niet moeilijk; mijn hart loopt over van trots op de eer bestuurslid van Awater te zijn geweest. Over een paar dagen zullen wij het stokje overdragen aan XXIX; we hebben het volste vertrouwen in ze en weten zeker dat ze de vereniging niet zullen laten zinken.
De afgelopen periode was op alle gebieden een rollercoaster, te beginnen met de start van blok 3. In blok 3 ging, na een lange periode van wachten, eindelijk álles weer open. En dit was maar goed ook; wat hadden we leuke activiteiten gepland! Samen met Marieke, Menne, Wesley en Caya reisden we af naar Brussel om een prachtige performance van onze poëzietekst en muziek op te voeren bij ‘Het Landjuweel’. We spraken met letterenstudenten uit België, maar ontmoetten ook de zustervereniging uit Amsterdam, Helios. Er zijn duizend inside jokes geboren, en ik heb besloten dat ‘neologismen’ in het Vlaams veertig keer beter klinkt dan in het Nederlands. Dat ik die avond na zes cava en een wild metroavontuur in het Vlaams droomde, was dan ook niet verrassend. Ik ben zo trots op wat we die dag hebben neergezet, en kan hier de groep getalenteerde mensen die mee hebben geholpen (Fleur en Bernadette ook!) alleen maar heel erg voor bedanken, want: wat wás het een feestje.
Maar dat was niet het enige: in één week organiseerden we een grote karaokeborrel, waarbij we kennis gemaakt hebben met tweelingzussen, vvv’tjes, prela’s en andere naasten van alle lieve Awateraars, en het legendarische Hay Stro Let’s Go in samenwerking met het SVO. Beide avonden waren geslaagd en ik heb die week meer brak in college gezeten dan ooit. Marieke zal dit kunnen bevestigen. Daarnaast was het tijd voor het literair diner, organiseerden we met de RelevanCie een bezoekje aan het literatuurmuseum, gingen we naar het strand en zoals Gerben vorige keer al vertelde: WIJZIGDEN WE DE STATUTEN!! Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik er aan denk.
Blok vier klopte al snel op de deur, met alles dat daarbij kwam kijken. We gingen op reis naar Vorden en Delft waarbij we weinig sliepen, hard zongen (en Antoon de box kapot maakte), ik twee keer mijn stem kwijtraakte en heel veel verschillende Awateraars beter heb leren kennen op de fiets naar Zutphen. Alle details over deze reis zijn natuurlijk te vinden in het reisboekje, te vinden op de kamer. Op donderdagmiddag vind ik niets leuker om tijdens mijn kantooruren even in dit boekje te spieken en zachtjes te gniffelen als ik lees over alles dat we gedaan hebben. Awater was daarnaast nog twee keer in Groningen te vinden, voor de Neerlandistiekdagen en het voetbaltoernooi (dat we helaas niet wonnen). Het was enorm leuk om samen met alle zusterverenigingen samen te werken, en twee hele leuke evenementen op poten te zetten. Nederlands studeren verbindt, en het maakt niet uit waar in Nederland je dit doet; iedereen houdt van hetzelfde (maar Utrecht is natuurlijk de leukste plaats!). In blok vier organiseerden we daarnaast nog een hele leuke workshop creatief schrijven, was het éindelijk tijd voor Under The ABSea en hebben we genoten van de heerlijke literaire avond in Savannah Bay. Het was weer een blok voor in de boeken: ik heb er enorm van genoten.
Het einde van een bestuursjaar kenmerkt ook altijd het begin van iets nieuws: het XXIXe bestuur staat namelijk te popelen om hun intrede te doen binnen de vereniging. We hebben in de inwerkperiode al een hele leuke tijd gehad, en ik heb er het volste vertrouwen in dat het knapste bestuur dat Awater ooit gekend heeft de vereniging als een prinsesje op handen zal dragen. Ik ben heel blij dat Lotte, Fleur, Wesley en natuurlijk Delphine in onze voetstappen zullen treden, en dat ik aankomende dinsdag mijn prachtige penning om Delphines nek mag hangen. Ik krijg al hartkloppingen dat ik er aan denk; voor nu is het nog niet zo ver en dat is helemaal prima. Ik geniet tot het laatste moment, en we zullen op de laatste officiële Awateractiviteit van het XXVIIIe nog één keer alles uit de kast halen bij het Open Podium. Komt dat zien, je zal er geen spijt van krijgen.
Afsluiting brengt altijd emotie met zich mee, maar vooral ook herinneringen en hele warme gevoelens ten opzichte van de prachtige vereniging die Awater is. Toch vond ik de fijnste momenten altijd de gesprekken op de Awaterkamer, de slappe lachbuien tijdens activiteiten, de troost en steun die jullie altijd geboden hebben en het enthousiasme waarmee Awateraars in de vereniging staan. Ik wil jullie namens het XXVIIIe allemaal bedanken voor jullie betrokkenheid, warmte en enthousiasme; zonder jullie waren wij nergens. Awater hoog, XXVIII últrahoog.
Lieve groetjes van een hele trotse (en heel klein beetje verdrietige) onderwijscommissaris (oco),
Sanne